In deze bijdrage wordt flexibilisering vertaald in toenemende onzekerheid en wordt geanalyseerd wat deze toenemende onzekerheid impliceert voor de investeringen in scholing van tijdelijk personeel, voor het arbeidsmarktgedrag van werknemers en voor de vormgeving van de sociale zekerheid. Een belangrijke conclusie is dat een flexibelere arbeidsmarkt nieuwe vragen stelt aan de institutionele inrichting van het arbeidsbestel, tenminste wanneer sociale cohesie een belangrijke beleidsdoelstelling blijft.